 |
پنج شنبه 17 آذر 1390 |
سلام خسته نباشيد ... قبول باشه ... تقديم به اسيراني كه آزاده بودن ...
امروز دهم محرم هم تموم شد و به قول دوستم محرم تموم شد و عزاداري رفت تا اربعين .... درست ميگفت ديگه مراسم و عزاداريها مثل اين دهه اول نيست ...ولي يادگرفتم به هر پاياني ميشه به ديد يه شروع نگاه كرد اينطور نيست ؟ ... از امشب وقتي به قول دوستم به رها شدن از مراسم فكر ميكنم به اسيري بعضيا هم فكر ميكنم ... از امشب وقتي براي داشتن پدر خدا رو شكر ميكنم به يتيمي بعضيا هم فكر ميكنم ... از امشب وقتي چشمم به چادر مادرم،همسرم و خواهرم ميافته غيرتم واسه بعضيا به جوش مياد ... از امشب وقتي راه ميرم به پاهاي برهنه و ابله زده هم فكر ميكنم ... از امشب وقتي هر سختي به ذهنم مياد به ياد ما رايت جميلا ميافتم و به مشكلاتم لبخند ميزنم ... از امشب وقتي ايستاده نماز ميخونم به نمازهاي نشسته هم فكر ميكنم ... از امشب وقتي گريه بچه اي رو ميشنوم ميگم شايد تشنه اس ... از امشب اگر بهم خبر فوت كسي رو بدن زود واسه مراسمش ميرم نكنه بدنش رو زمين بمونه ... از امشب وقتي بچه اي رو ميبينم ميگه خدا واس مادرش حفظش كنه ... از امشب وقتي برادرم رو ميبينم كمرم رو راست ميكنم و ميگم خوشا به قامتت دادش ... از امشب وقتي ميخوام آب بخورم اول به بقيه تعارف ميكنم ... از امشب وقتي ميخوابم به بيخوابياي بعضيا هم فكر ميكنم ... از امشب ديگه نميدونم و شايد نميتونم چي بگم .... و شايد اين بهترين آغاز باشد ... كل يوم عاشورا و كل ارض كربلا ... و اين منم و انتخابي سرنوشت ساز ...
نظرات شما عزیزان:
 نویسنده : Mehr
 |
    |
