انتهای رویای الهه عزیز

پيرمردي مدتها از زخمي كه يك پلنگ بر پشتش زده بود رنج مي برد ولي مردم كه هر روز او را با حالتي رنجور،دردمند و گرفته مي ديدند با تعجب زياد به او نگاه مي كردند چون او در حالي كه نمي توانست به خوبي راه برود ولي پشت سرهم خدا را شكر مي كرد.
يك روز يكي از دوستانش كه رفتار پيرمرد برايش معما شده بود به او رسيد و حالش را پرسيد.پيرمرد گفت: زخم پشتم هنوز خوب نشده و خيلي مرا آزار مي دهد. دوست او با تعجب گفت: پس چرا هروقت تو را مي بينيم خدا را شكر مي كني؟ تو با اين وضع و حال و روزي كه داري شكركردنت چه معني دارد؟! پيرمرد با صداي محكم و قوي گفت: شكر مي كنم كه زخمي و بيمار هستم اما گناهكار نيستم.

بر اساس حكايتي از گلستان سعدي