 |
یک شنبه 17 بهمن 1389 |
دلتنگت که می شوم
نگاهم به آســـمان می رود
آســـــمانی که همچون برکه ای ست پر نور
به تو که فکر می کـــنم
زمین در پیش چشمم فــرشی می شود از جنـــس اقاقی ها
آن گاه دلــــم وجودت را می طلبد...
وقتی تصــــویرت در پیــش چشمانم تداعــی شـود
آسمان را بــــا ریـــسمانی از عــشق به زمین گره خواهم زد ...
- خواهــیم رفت
- دست در دست هـــم
- با ســبدی پر از سوسن سفید
-به دیـــدار نیلوفـــر های عاشـــق!
"سوسن ِ سفید"
نظرات شما عزیزان:
 نویسنده : Mehr
 |
    |
