انتهای رویای الهه عزیز

شب خالی و بی مهتاب

بی صدایی گام های هیچ عابری .

شب آلوده ،

هزیان

کابوس

درخت های بی برگ جنگل .

تاب می خوردند

زمزمه ای تنها

نفس هایی سرد

و تبی بی انتها خالی

کابوس ها با دستانشان تاب می دادند

و هزیان ها فریاد می کشیدند تنها آن ها

رهایی

نیست

نیستی

کاش همیشه فقط کابوس ها نبودند . 

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: