انتهای رویای الهه عزیز

شرف داشت اون زمانا با نبودت

 

 

 

که هر روز به رسم عاشقی از تو میگفتم

 

 

 

غرورم رو مثل اب خوردن

 

 

 

به هر کس میرسیدم میشکوندم

 

 

 

شرف داشت با نبودت زنده بودن

 

 

 

که حالا با وجودت من یه مردم

 

 

 

کجاس اون روزا وقت نمازم

 

 

 

سحر اسم تو بود رو جا نمازم

 

 

 

همه شبهام بدون تو حروم شد

 

 

 

همه روزهام با وجودت سر نگون شد

 

 

 

چرا حالا که اومدی کنارم

 

 

 

چرا حالا که دستات شد پناهم

 

 

 

دیگه نمیخوام حیرونت شم

 

 

 

نمیخوام با وجودت مجنونت شم

 

 

 

اینا رسم زمونست ای عزیزم

 

 

 

اینا تقدیر و بازیست با وجودم

 

 

 

وقتی نبودی انگار هیچ نداشتم

 

 

 

ولی حالا که هستی چیو دارم؟

 

 

 

چه روزا که با خیالت خنده کردم

 

 

 

چه شبها که به یادت مستی کردم

 

 

 

ولی حالا چی شد یه مست هشیار

 

 

 

که دل داده به این مجنون لیلا

 

 

 

ببین این بازی گردونه بوده

 

 

 

ببین این یادگاره این زمونه

 

 

 

دلی سنگی دلی پر غصه و درد

 

 

 

 یه عاشق که شده حالا مثه سنگ

 

 

 

دیگه فرقی نداره بودن تو

 

 

 

میخوام تنها باشم از اینجا برو

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: